
Dla osób z niepełnosprawnościami codzienne funkcjonowanie w przestrzeni, która nie jest dostosowana do ich potrzeb, stanowi nie tylko wyzwanie i duże utrudnienie, ale także wpływa na ich komfort psychiczny i bezpieczeństwo. Właśnie dlatego tak ważne jest, aby otoczenie, takiej osoby było odpowiednio przemyślane i przystosowane do jej indywidualnych potrzeb i wymagań. Niestety, zazwyczaj wiąże się to z dosyć wysokimi kosztami. W tym artykule skupimy się na dostępnych formach wsparcia finansowego, które mogą pomóc w realizacji tych zmian. Przybliżymy informacje o dofinansowaniu na likwidację barier architektonicznych oraz możliwościach skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Przeanalizujemy, kto kwalifikuje się do otrzymania pomocy, jakie wyglądają poszczególne kroki oraz jakie dokumenty są potrzebne, aby skorzystać z tych możliwości.
Dofinansowanie na likwidację barier architektonicznych.
Dofinansowanie ma na celu usunięcie barier uniemożliwiających osobom niepełnosprawnym samodzielne funkcjonowanie. Bariery te obejmują utrudnienia występujące w budynkach i w ich najbliższej okolicy, które z powodu rozwiązań technicznych, konstrukcyjnych lub warunków użytkowania utrudniają, lub uniemożliwiają swobodę ruchu osobom niepełnosprawnym. Przykładowe działania dofinansowywane obejmują montaż windy, podnośnika schodowego, umieszczenie podjazdu dla wózków, dostosowanie toalety, prysznica, wyrównanie chodnika, czy też poszerzenie korytarza
Kto może otrzymać dofinansowanie?
Dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych mogą otrzymać osoby o znacznym, umiarkowanym lub lekkim stopniu niepełnosprawności, osoby do 16. roku życia z orzeczeniem o niepełnosprawności oraz osoby mające trudności w poruszaniu się. Osoby, które nie są właścicielami nieruchomości, muszą posiadać zgodę właściciela na wykonanie prac. Nie otrzymają dofinansowania osoby mające zaległości wobec PFRON lub te, które były stroną umowy o dofinansowanie ze środków PFRON, rozwiązanej z przyczyn leżących po stronie wnioskodawcy
Ile wynosi dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych?
Maksymalna kwota dofinansowania wynosi do 95% wartości przedsięwzięcia, jednak nie więcej niż do wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia. Wnioskodawca musi pokryć minimum 5% kosztów przedsięwzięcia.
Gdzie złożyć wniosek i jakie dokumenty są wymagane do dofinansowania do likwidacji barier architektonicznych?
Wniosek o dofinansowanie można złożyć osobiście w ośrodku pomocy społecznej lub centrum pomocy rodzinie, listownie na adres placówki, lub online przez System Obsługi Wsparcia (SOW).
Do wniosku należy dołączyć kopię orzeczenia o niepełnosprawności lub jej odpowiednik, oświadczenie o wysokości dochodów, informację o innych źródłach finansowania zadania, a także pozostałe załączniki wskazane przez urząd.
Jak długo czeka się na rozpatrzenie wniosku o dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych?
Wnioski są zazwyczaj rozpatrywane w ciągu 30 dni od dnia złożenia kompletu dokumentów. Jest to ogólna praktyka, choć rzeczywisty czas może się różnić w zależności od indywidualnych okoliczności i obciążenia pracy w danym PCPR. Jeśli wniosek jest niekompletny, wnioskodawca ma 30 dni na jego uzupełnienie. Nieusunięcie braków w wyznaczonym terminie może skutkować pozostawieniem wniosku bez rozpatrzenia
Jak często można ubiegać się o dofinansowanie?
O dofinansowanie likwidacji barier architektonicznych można ubiegać się raz na rok.
Ulga rehabilitacyjna — ulga podatkowa dla niepełnosprawnych
Ulga rehabilitacyjna to ulga podatkowa dla niepełnosprawnych, z której mogą skorzystać także osoby, które mają na utrzymaniu osoby niepełnosprawne. Umożliwia odliczenie od podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) oraz ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, wydatków na cele rehabilitacyjne i wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych dla osób niepełnosprawnych.
Komu przysługuje ulga rehabilitacyjna?
Z ulgi rehabilitacyjnej mogą skorzystać osoby, które mają orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (znaczny, umiarkowany albo lekki), przyznane według przepisów obowiązujących od 1998 roku. Oprócz tego, prawo do ulgi mają także osoby, którym przyznano rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową, rentę socjalną, a także osoby, które mają orzeczenie o niepełnosprawności wydane przed 1998 rokiem (tzw. grupy inwalidzkie). W przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa, chodzi o osoby z całkowitą niezdolnością do pracy oraz niezdolnością do samodzielnej egzystencji lub ze znacznym stopniem niepełnosprawności.
Ulga rehabilitacyjna przysługuje również tym, którzy mają na swoim utrzymaniu osoby niepełnosprawne, pod warunkiem że dochód tej osoby niepełnosprawnej nie przekracza określonego limitu. Limit ten jest równy dwunastokrotności kwoty renty socjalnej obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do osób utrzymujących mogą należeć współmałżonkowie, dzieci własne, dzieci przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięć lub synowa.
W obu przypadkach, aby móc skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, konieczne jest, aby wydatki kwalifikowały się do odliczenia w danym roku podatkowym. Ważne jest również, aby wydatki te nie były sfinansowane z innych źródeł publicznych (np. PFRON) i zostały odpowiednio udokumentowane.
Warunki korzystania z ulgi
- Posiadanie statusu osoby niepełnosprawnej lub utrzymywanie takiej osoby.
- Podatnik PIT lub ryczałtowiec musi osiągać dochód, lub przychód w danym roku podatkowym.
- Wydatki nie mogą być sfinansowane z innych źródeł (np. PFRON).
- Konieczność udokumentowania poniesionych wydatków.
Co można odliczyć rozliczając ulgę rehabilitacyjną?
Rozliczając ulgę rehabilitacyjną, można odliczyć szereg wydatków związanych z niepełnosprawnością lub ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Do najważniejszych z nich należą:
- Adaptacja i wyposażenie mieszkań/budynków dla potrzeb niepełnosprawnych.
- Przystosowanie pojazdów mechanicznych.
- Zakup, naprawa lub najem wyrobów medycznych i indywidualnego sprzętu rehabilitacyjnego.
- Pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne itp., do kwoty 2280 zł rocznie.
- Zakup wydawnictw i materiałów szkoleniowych.
- Odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym i w zakładach leczniczych.
- Opłacenie przewodników osób niewidomych i utrzymanie psa asystującego, do 2280 zł rocznie.
- Opieka pielęgniarska w domu i tłumacz języka migowego.
- Kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej.
- Leki, zgodnie z różnicą ponad 100 zł miesięcznie.
- Odpłatny przewóz osoby niepełnosprawnej.
- Używanie samochodu osobowego, do 2280 zł rocznie.
- Odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem na turnusie, w zakładach leczniczych itp.
Aby móc odliczyć te wydatki, muszą one być odpowiednio udokumentowane (np. fakturami, rachunkami) i nie mogą być finansowane z innych źródeł (np. z PFRON). Odliczenie dokonuje się w ramach rocznego rozliczenia podatkowego.
Jak rozliczyć ulgę?
Ulga odliczana jest w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-37, PIT-36, lub PIT-28, z załącznikiem PIT/O. Trzeba pamiętać, że nie można odliczyć wydatków, które zostały już wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, lub zwrócone podatnikowi w innej formie.